Er is een analoog lek. Ooit kocht ik een ladekastje via marktplaats. Zo'n degelijke bureautrolley die je op duffe kantoren tegenkomt. Althans vroeger, toen ik mij nog begaf in een dergelijke omgeving, stond er een onder mijn bureau. Weken geleden was er iets achter het onderste laatje gevallen. Sindsdien stond het circa 10 cm open. Aangezien ik van mijn ontwerptafel naar de naaimachine verhuisde, werd het open laatje mijn directe buur. Ik kon hem niet langer negeren. Met mijn knieën op de vloer onderzocht ik het laatje. Ergens moest toch een hendeltje, schroefje of andere noodvoorziening zijn om dit kwaliteitsbakkie uit zijn doktersjas te trekken. Ik rammelde wat. Deed hem open en dicht. Iets harder, nog harder. Het monster dat erachter lag, kon maar beter veerkrachtig zijn. Het haalde niets uit. Ik nam het onomkeerbare besluit. Ik greep naar de hamer die in mijn, ‘jawel’, gammele Ikea kast lag. Die kun je overigens zonder problemen uit elkaar halen. Ze leveren er een inbussleutel bij. Enfin, een nanoseconde sprak de hamer mij toe: 'Weet je het zeker? Je haar hangt voor je ogen, je huid oogt verbrand en je hartslag tikt door in mijn hamerkop.'
'Loop niet te zeiken!  Ben je een hamer of niet?' Nog voor mijn hamer terug kon slaan, sloeg ik met zijn kop tegen het laatje. En ja hoor, daar rolde de eerste loodjes uit het lood. Ik trok verwoed de lade de naakte wereld in. Maar wat lag daar? Had ik een verleden bij de VGZ of Gimd? 

Hmmm, onjuist bejegend door een leidinggevende bij de.... Ah het nummer van de bedrijfsmaatschappelijk werkster stond erbij. De P&O medewerker die... Nou, tja, ik heb wel als personeelsadviseur gewerkt, maar ik kon me niet herinneren dat ik bij vertrek het ladeblok had meegenomen. Misschien een pen met Reclassering Nederland erop (werkte ik), maar een heel ladeblok in mijn tas, was toch wel een beetje opgevallen. Conclusie; de papieren waren van een eerdere gebruiker van deze, eens zo, degelijke bureautrol. Van een mens zonder hamerdrift. Is er dan niemand geweest die zijn aantekeningen heeft gemist? Bedoelen ze dit nou met onderop de stapel? Vier plastic mapjes, met persoonsnamen, werkgevers, notities. De verleidingen in mijn hoofd elleboogden zich naar voren. Zal ik het nummer bellen van die maatschappelijk werkster? Zou het nog kloppen? Zou ik alles lezen en de personages opzoeken op Linked-in en Facebook? Berichtje sturen? Oproep plaatsen: Gevonden in degelijke bureautrolley, de aantekeningen over Mevrouw X, werkzaam bij bureau Y, d.d. 2003 conflict met, gesproken met bedrijfsmaatschappelijk werkster Z. Ach en als u de spullen dan toch komt halen, hoe is het afgelopen? Wordt dit mijn eerste roman?

Ok, misschien is het toch eens tijd een papierversnipperaar aan te schaffen. Eentje voor andermans shit. Die blijft tenminste niet hangen. Vraag me nu wel af, welke dossiers ik destijds in mijn ladeblokje bij de Reclassering heb achtergelaten. Ben ik ook andermans shit?

Lieke van Rooijen, Atelier Papoe